Op vrijdag 5 juni 2020 was ik bij de Black Lives Matter protest in Utrecht. Ik was daar persoonlijk om solidariteit te tonen met de beweging en mijn stem te laten horen tegen racisme hier in Nederland en elders in de wereld. Ik vond het belangrijk om mijn stem te laten horen, omdat we al generaties lang zien dat racisme ook in Nederland (en niet enkel in Amerika) aanwezig is. Er verschijnen elk jaar weer rapporten die bevestigen dat institutioneel racisme plaatsvindt op de arbeidsmarkt, in het onderwijs, bij de Belastingdienst of op de woningmarkt. Ik ben sinds mijn studie sociologie steeds meer bezig geweest met in- en uitsluiting in de samenleving. Ik werd ook bewuster over uitsluitingsmechanismen door het herkennen en analyseren van mijn eigen ervaringen en verhalen van mensen in mijn omgeving. Door dit protest hebben we als jonge generatie Nederlanders het signaal afgegeven dat we klaar zijn met discriminatie en racisme!

Ik wilde dit protest bijwonen als inwoner van Utrecht, maar tegelijkertijd wilde ik de sfeer ook vastleggen. Het was bijzonder om te zien dat er zoveel diversiteit was tussen de aanwezigen en zoveel mensen bijeen kwamen voor één boodschap. De statements op de protestborden waren ook sprekend. Ik voelde veel verbondenheid op het Jaarbeursplein en ik was trots op mijn stad.

Ik hoop dat deze protesten uiteindelijk leiden tot een brede beweging, waarbij we als samenleving nu écht aan de slag gaan om institutioneel racisme te bestrijden. Zo kunnen we ook als stad samen werken aan een inclusieve samenleving.